کوزوو – نوجوانان در کشوری جنگ‌زده کار می‌کنند

هنگامی‌که جنگ کوزوو در سال 1999 به پایان رسید، کودکان همچنان از پیامدهای پیچیده درگیری‌های مسلحانه برای سال‌های آینده رنج می‌بردند: علاوه‌براین که اغلب پدر یا خواهر و برادر خود را از دست می‌دادند، مادری برای آنها باقی می‌ماند که خودش از اختلال استرس پس از تروما رنج می‌برد. درنتیجه او را به‌سختی قادر می‌ساخت نیازهای فرزندانش را برآورده کند. به‌علاوه، افراد داغدار اغلب به احساس گناه به خاطر مرگ بستگان خود دچار می شدند. این واقعیت که امکانِ پیدا کردن بسیاری از قربانیان جنگ، به‌ویژه در Gjakova وجود نداشت، روند سوگواری کودکان و بستگان را دشوارتر می‌کرد، زیرا آنها از وداع نهایی محروم شده بودند.

CHILDREN FOR TOMORROW با وضعیتی در یوگسلاوی سابق مواجه شد که در آن تعداد زیادی از کودکان و نوجوانان آسیب‌دیده تنها کمی از کمک‌کننده‌های حرفه‌ای در اختیار داشتند. علاوه‌براین، نبود مددکاری اجتماعی نوجوانان به‌عنوان راهبردی پیشگیرانه و گسترده با هدف جلوگیری از درگیری وجود داشت. . در میان کودکان و نوجوانان، فقدان فرصت‌های شغلی و فقدان فعالیت‌های فراغتی معنادار موجب سرخوردگی، عصبانیت و پرخاشگری می‌شد که به رفتارهای خودتخریبی و سایر اشکال رفتارهای مخرب نیز تبدیل می‌شد.

CHILDREN FOR TOMORROW – KOSOVO با معلمان و دانشگاه همکاری کرد تا رویکرد هدفمندتری برای شناسایی کودکان آسیب‌دیده اتخاذ کند تا بتوانیم کمک، حمایت و درمان لازم را در بنیاد خود به آنها ارائه دهیم. در فعالیت‌های فردی و گروهی ما، کودکان این فرصت را داشتند که روی مدل‌هایی برای حل منازعه سازنده در جامعه پس از جنگ کار کنند.

ازطریق کارمان با CHILDREN FOR TOMORROW – KOSOVO، می‌خواستیم در پیشبرد صلح در جنوب شرقی اروپا مشارکت داشته باشیم. علاوه‌بر کار بازسازی سیاسی و اقتصادی، این امر مستلزم تمایل درونی مردم برای پذیرش آشتی است.